هزاران لاله سرخ تقدیم فرزندانی که این روزها دلتنگ پدرند | دلنوشته فرزند سردار شهید "جمیل شهسواری"

جشن ولادت حضرت امیرالمومنین (ع) در تقویم ایران عزیز هر ساله یادآور روز پدر و روز مرد است.

این روز در تمام کشورهای جهان با عناوین و مناسبتی مختلف سالانه جشن گرفته می‌شود مثلا در کشور آلمان روز عروج حضرت عیسی مسیح (ع) را روز پدر می‌نامند و در دیگر کشورها به بهانه‌های دیگر  با عنوان روز پدر جشن می‌گیرند.

روز پدر روزی است برای بزرگداشت پدرها، پدر بودن، پیوند میان پدران و مادران و اهمیتی که پدرها در خانواده و جامعه دارند.

اما پدرانی نیز هستند که برای بودن این روز و گرفتن این جشن در کمال آرامش و آسایش جان دادند تا کودکان و زنان میهن بتوانند این روز را بدور از دغدغه به پدرانشان تبریک بگویند و این روز را جشن بگیرند.

آنچه در ادامه می خوانید دلنوشته یک دختر شهید است که به مناست روز پدر نوشته شده:

روز مرد، روز پدر

دختران و پسران و زنانی را میبینم که در این روز جز به قاب عکس به چیزی نمی‌نگرند و در گوشه ای عزلت می‌گزینند تا در خلوت خود به تن پاره پاره پدر یا همسرشان در اعماق غمها فرو روند و درد دلهایشان را با عکس چسبیده به دیوار در میان بگذارند، مردان بی سر، مردان بی تن، مردان سوخته در آتش دشمنان اسلام و انسانیت، مردان دست بسته غرق در آب، مردان بی دست، مردان بی پا، مردان بی ادعا.

یادی کنیم از پدران شهید، پدران و پسران شهید، شهیدانی که پدر بودند، شهیدانی که طعم پدر شدن را نچشیدند، پدران شهیدی که فرزند خود را ندیدند و نام پدر را از زبان کودک خود نشنیدند، پدران جانباز و رزمنده و ایثارگر و آزاده!

یادی کنیم از تمام پدران شهدا که سال ها غم و داغ فراق فرزند را بر شانه های خسته شان کشیدند. گاه برای سبک کردن داغ دل شکسته مادر، نه تنها خود نگریستند بلکه بغض فرو خوردند و بیشتر دلدار مادران هم شدند.

روز مرد؟ مردانی به استواری دماوند، سبلان، دنا، علم کوه، شاهو، دوبرا، کوهسالان و .. جاری تر از اروند رود، کارون، دجله و فرات، سیروان و ... مردان مردی که آسایش و امنیت و اقتدار ملت بزرگ ایران را بر جان و مال خود ترجیح دادند و مردانه در این راه به شهادت رسیدند.

روز مردان جانباز شیمیایی، قطع نخاع، نابینا، اعصاب و روان که سالهاست صدای سرفه هایشان را در گلو خفه میکنند تا فرزندان و همسرانشان آرام بخوابند.

یک شاخه گل لاله برای مرهم زخم های روحی از بی توجهی ها و قدرنشناسی ها و غفلت ها و فراموشی ها نثار شما مردان عزیزی که باید ستون خانه باشند اما خود مجبورید به دیگران تکیه کنید، آنهایی که باید التیام بخش دردهای زندگی باشند، و دست نوازش بر سر دلبندانشان بکشند اما تاولهای سالهای جنگ مانع از نوازش دستان پر مهرشان است و خود را شرمنده همسر و فرزندان می‌دانند.

یاد همسرانی که پس از چهار دهه چشم از در بر نمیدارند تا شاید مرد خانه شان باز گردد و یاد یتیمانی که هنوز هم سراغ پدر جاوید الاثرش را از مادر، و مادر بزرگ و پدر بزرگ می‌گیرد.

هزاران لاله سرخ تقدیم به فرزندان شهدا و جانبازان در روز میلاد باسعادت امام علی(ع) و روز پدر که هر لحظه دل‌تنگ پدران آسمانی خود می‌شوند و اشک‌های دل‌تنگی بر گونه‌هایشان سرازیر می‌‌شود.

ای فرزند شهید و جانباز!

سرت را بالا بگیر، چه کسی می تواند چنین مردی "پدرش" باشد؟!

فروزان شهسواری فرزند سردار شهید جمیل شهسواری؛ هجدهم اسفند ماه سال 1398